به نام هستی بخش عالم

                                                                   من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم
                                                                       چشم بیمار تو را دیدم و بیمار شدم
                                                                   فارغ از خودشدم و کوس «انا الحق» بزدم
                                                                          همچو منصور خریدار سردار شدم
                                                                        غم دلدار فکنده است به جانم شرری
                                                                       که به جان آمدم و شهره بازار شدم
                                                                         درمیخانه گشایید به رویم شب و روز
                                                                     که من از مسجد و از مدرسه بیزار شدم
                                                                          جامه زهد و ریا کندم و بر تن کردم
                                                                          خرقه پیر خراباتی و هشیار شدم
                                                                          واعظ شهر که از پند خود آزارم داد
                                                                          از دم رند می آلوده مددکار شدم
                                                                           بگذارید که از میکده یادی بکنم
                                                                      من که با دست بت میکده بیدار شدم
                                                                        روح الله الموسوی الخمینی (ره)
                                             --------------------------------------------------------------------------------------------------------
                                                                                  و جواب معشوق :
                                                                   تو که خود خال لبی از چه گرفتار شدی
                                                                    تو طبیب همه ای از چه تو بیمار شدی
                                                                   تو که فارق شده بودی ز همه کان و مکان
                                                                        دار منصور بریدی همه تن دار شدی
                                                                   عشق معشوق و غم دوست بزد بر تو شرر
                                                                     ای که در قول و عمل شهره بازار شدی
                                                                    مسجد و مدرسه را روح و روان بخشیدی
                                                                      وه که بر مسجدیان نقطه پرگار شدی
                                                                         خرقه پیر خراباتی ما سیره توست
                                                                         امت از گفته در بار تو هشیار شدی
                                                                         واعظ شهر همه عمر بزد لاف من
                                                                         ای دم عیسی مسیح از تو پدیدار شدی
                                                                          یادی از ما بنما ای شده آسوده ز غم
                                                                         ببریدی ز همه خلق و به حق یار شدی
                                                                  مقام معظم رهبری(مدظله العالی