گویند شبی ازشب ها که عبدالله بن عمر درجایش آسوده خوابیده بود، پریشان ومضطرب از جای برخواست وبی درنگ به راه افتاد به سمت قصر حجاج بن یوسف ، وقتی به انجا رسید اذن دخول  به محضر حجاج خواست وحجاج نیز پذیرفت، به اتاق وی وارد شد وحجاج را در رختخواب یافت، دراین لحظه حجاج لب به سخن باز کرد و گفت: ای عبدالله، برای چه دراین موقع شب به دیدار ما آمده ای؟ عبدالله گفت: ای امیردرخواب بودم که نا خودآگاه به یاد سخن پیامبر افتادم که فرمودند{ هرکس بمیرد وامام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلیت مرده است } سرورم آمده ام که با شما بیعت کنم،حجاج که در تختش دراز کشیده بود واصلا حوصله ی بلند شدن را نداشت ،پایش رااندکی از زیر پتو بیرون آوردوگفت: با پایم بیعت کن.
بله ای مردم، عبد الله بن عمر، که درطول امامت امام علی، امام حسن وامام حسین حضور داشت وبا هیچ کدام بیعت نکرد،آن شب با این وضع خفت بار با انگشت شصت حجاج بن یوسف که تاریخ او را به عنوان خونریز وجنایت کار ترین مردم معرفی کرده بیعت کرد.
اگر کمی بیندیشیم به این واقعه ی اسف بار، خواهیم فهمید که عدم بصیرت کافی در طول تاریخ این به اصطلاح خواص بی خواص را،به کجاها که نکشانده!
حال اگر به زمان خود بیاییم، دراطرافمان به وضوح می بینیم افرادی را که دم از امام و خط امام وخاطرات خود با امام میزنند ،اما از این طرف دست بیعت دراز کرده اند به سمت کسانی که یکی از بزرگترین هدف هایشان این است که تفکرات واندیشه های امام، نه فقط در ایران بلکه از سراسر جهان محو شود، یکی از بزرگ ترین اهدافشان این است که مردم ما بیعت خود را با نا یب امامشان - که دعا میکنیم خدا او را زنده نگه دارد تا پرچم سبز ولایت را به دست امام زمانمان امام مهدی بدهد- بشکنند ومانند مردم کوفه به عهد خود وفا نکنند.
این افراد باید بدانند که فرصت  همیشه باقی نیست وبلاخره یک روز کاسه ی صبر این ملت لبریز می شود وفکر نکنند که این مردم آسوده وبی خیال نشسته اندکه هر روز یک نفر بیاید بیانیه ونامه صادر کند، وبهانه اش هم این باشد که به من توهین شده ...،این افراد مثل اینکه به یاد نمی آورند که در سال گذشته و در فتنه ی 88 چه توهین ها به مقدسات و ارزش های این نظام و انقلاب و روحانیت شد وایشان چه  سکوت معنا داری کردند اما حالا بعد از آن همه توهین، ایشان لب به سخن باز کرده وبا بزرگنمایی مسائل ،کسانی را که به این انقلاب ونظام این همه خدمت کرده اند را متهم به جنایات بدتر از دوران طاغوت می کنندو به قول  یک آشنا باید گفت

"مغالطه ای آشکار است نادیده گرفتن این حقیقت که ما تحت حکومتی  زندگی می کنیم  که در راس آن یک اسلام شناس دارد واسلام است که در تمام امورساری وجاری است وروحانیت نقش تعیین کننده در هدایت امور داردو نسبت دادن این اتهام که مسئولین کنونی نظام جمهوری اسلامی که خود فرزند این نظام ورشد یافته ی مکتب اسلام و به اعتراف دوست و دشمن ولایت پذیرترین زمام داران در تاریخ ایران اند، از دست نشاندگان ساواک پهلوی و کفار عصر جاهلیت، دین ستیز ترند،پس اگر این گونه است درود بر جمهوری طاغوتی ایران"

این ماجرا ،درست شبیه به عدم بصیرت عبدالله بن عمر است ،عبدالله بن عمر در زمانی که حق وجود داشت با حق بیعت نکرد وبعد از گذشت سالها ،که چند سالی بیشتر به عمرش باقی نمانده بود، با آن وضع خفت بار، با یکی از جنایت کارترین خلفای زمان بیعت کرد.
در پایان خالی از لطف نیست گفتن این جمله از مقام معظم رهبری که فرموده اند:
امام فرمودند: اگر من از اسلام جدا شوم، مردم از من رو بر خواهند گرداند .شاخص اسلام است، شاخص، اشخاص نیستند، این حرف امام (ره) است ،او به ما یاد داد راه را تشخیص بدهیم ،حرکت صحیح را تشخیص بدهیم.