از ویژگی های منحصر به فرد ابوالفضل العباس (ع) ،ولایت پذیری بی چون چرای ایشان بود ،تا آنجا که ،ولایت پذیری با نام عباس (ع) رنگ حقیقت پیدا کرد.در تمام زندگی خود نه یک قدم جلوی ولی خود گام بر میداشت ونه یک قدم پشت سر ایشان،زیرا میدانست رمز سعادت ابدی بشر و آنچه که تمام پیامبران ،امامان،عارفان و زهاد در پی ابلاغ آن به مردم ، تمام زندگی خود را خرج کرده اند این بوده است که باید پا به پای ولی خود عمل کرد تا از هر آسیبی مصون ماند.این چنین بود که مامیدیدیم،هیچ عملی را بدون رضایت ولی خود انجام نمیدادند.تا وقتی امام حسن (ع) زنده بودند روی کلام ایشان هیچ حرفی نمی زدند و وقتی امام حسن (ع) به شهادت رسید واین مسئولیت بزرگ را به برادرشان امام حسین (ع)واگذار کردند می دیدیم که ایشان چگونه در برابر امر خداوند سر تسلیم فرود آورده ،مطیع و گوش به فرمان امام حسین (ع) بودند .نمونه عینی آن ،زمانیکه تابوت امام حسن (ع) را در تشیع جنازه ایشان تیر باران کردند حضرت ابوالفضل (ع) دست به شمشیر بردند اما امام حسین (ع) فرمودند :عباس جان شمشیرت را غلاف کن نباید در این مراسم خونی ریخته شود ،و ابوالفضل العباس (ع)بی هیچ چون وچرایی عطاعت کردند و در برابر خواسته ولی زمانشان سر تسلیم فرود آوردند ،این تسلیم َ بی چون و چرا حضرت عباس (ع) به طور شگفت آوری در کل طول عمر ایشان جلوه نمایی می کند .همین چیزی که متاسفانه در جامعه ی ما به ندرت می بینیم .از گدای سر کوچه گرفته تا وکلا ،وزرا و رئیس جمهور ،همه فکر می کنند که بیش از ولی زمان خود می فهمند و هر کس برای خود اظهار نظری می کند ،وکاری را که به اصطلاح خود فکر میکند درست است انجام می دهد و کسی نیست که به این ها بگوید بندگان خدا یعنی ولی زمانمان ،آقا و اماممان خامنه ای به اندازه ی من و شما نمیداند که هر که برای خود راهی را در پیش گرفته و میروید؟
آی مردم و آی مسئولان بلند پایه ،بدانید ،حتی اگر هدفتان و عملتان خیر باشد تا وقتی که ولی از این عمل شما رضایت نداشته باشد آگاه باشید که در تباهی آشکار هستید .
بیایید و با بصیرت ببنیم این اطاعت عاشقانه حضرت ابوالفضل العباس (ع) از ولی زمان خود را .
در عاشورا وقتی حضرت عباس با شوق بسیار می خواستند به میدان بروند، ولیشان امام حسین (ع) سر راه ایشان را گرفتند و گفتند :عباس جان تو حالا به میدان نرو ، تو فعلا وظیفه ای دیگر داری به کنار چادرها بازگرد و از زنها و بچه ها محافظت کن .حضرت ابوالفضل (ع )با شوقی مضاعف از آنچه برای رفتن به میدان داشت برای انجام دستور و امر ولی خود از راه خود بازگشت .
آری این است ولایت پذیری حقیقی ،به امید روزی که هریک از ما انسانی ولایی باشیم .
نوشته شده توسط : م-ب