قبل از انقلاب اسلامی کشورما را خفقان فرا گرفته بود وچیزی جز پلیدی دیده نمیشد،جور و بیداد در کوچه های شهر رژه میرفتند و کسی حق اظهار نظر نداشت،همه ی مردم به جز شاه و اطرا فیانش رعیت به حساب می آمدند، اما این جمله فقط گفتنش آسان است و در تفسیر باید گفت اوج حقا رت و پستی ،به طوری که کسی اختیار جان و مالش که هیچ حتی ناموس خود را هم ندارد .اوج خوشبختی ا ین رعیت آن روزی بود ،که شاه برای این که ایران را کشوری آباد وتمدن یافته به اربابان آمریکایی و انگلیسی اش معرفی کند، شروع میکرد به رسیدگی مردم، در مدرسه ها میوه توزیع میکرد،به مشکلات مردم رسید گی میکرد و نارضایتی مردم را از این وضع با کمی پول از بین میبرد،این ماجرا ادامه داشت تا اربابان رضایت کامل خود را از وضع موجود اعلام کنند،وزند گی برای مردم دوباره روز از نو، روزی از نو....
آیا این بود کمال انسا نی وآنچه انسان در پی اش بود؟
تا اینکه خورشید در ایران دوباره طلوع کرد وتمام دل های یخ زده را ذوب،نوری طلوع کرد که تاقت دیدن مردم سرزمینش را در این وضع نداشت ،وباتمام وجودش و با تدبیر بی بدیل خود ،کاری کرد که این مردمی که تا دیروز اجازه تصمیم گیری برای خود را نداشتند حالا فرزندان نوجوانشان پشت تریبون کوچک مدرسه به اظهار نظر در مورد مسائل مملکتی می پرداختند.کشوری که تا دیروز هیچ چیز از خود نداشت حالا شده بود خود کفا!خلاصه ی ماجرا اینکه امام روح الله به این سرزمین خشکیده و تشنه حیاطی دوباره بخشید.
تا اینکه روزی چراغ کشورمان خاموش گشت و امام روح الله از میان ما رفت ، اندوه بسیار بود به خاطر پرواز جانگداز امام روح الله، اما چشم ها برق میزد به خاطر انتخاب به جای خلف صالح ایشان امام خامنه ای.
بعد از آن پرواز ملکوتی ،امام خامنه ای شد سکان دار این مملکت وحقیقتا هم چه سکانداری.....
30 سال از انقلاب گذشت واین زمان دوره ای درخشان بود برای ملت ایران،ایران سال 90 با ایران سال 57 خیلی تفاوت داشت،دیگر قله ی افتخاری نبود که به دست نبوغ ایرانی فتح نشده باشد .
در این 30 سال چه رنج ها که کشیده نشد وچه جام زهرها که خورده نشد تاایران این ایران شد.30 سال از دوست ودشمن خوردیم  تا به اینجا رسیدیم ،به جایی که شیطان بزرگ آمریکای جنایتکار از شنیدن نام ایران تنش به لرزه می افتد،اما آن ها هم بیکار ننشستند وهر روز دسیسه ای تازه چیدند، از تحریم گرفته تا نفوظ در عناصر مهم مملکتی، اما مگر مملکتی که امام روح الله آن را ساخته با این چیز ها کم می آورد.
امام روح الله خود رفت ولی برای ما چیز های با ا رزشی به جای گذاشت که اگر آن ها را پیشوای خود قرار دهیم تا ابد به مملکتمان آسیبی نخواهد رسید،بله،امام عزیز سخنان ارزشمند خود را برای ما به جای گذاشت که تاریخ همه ی این گنجینه ی عظیم را در خود ظبط کرده است وهر روز که می گذرد شاهد تحقق یافتن یکی از وعده های خمینی کبیر هستیم (تا کور شود هرآنکه نتوا ند دید).
اما امام برای ما یادگاری ارزشمند دیگری نیز به جای نهاد وآن فرزند ایشان امام خامنه ایست،در این 30 سال شاهد بودیم که این ملک با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم کرده ولی با تدابیر اعجاب انگیز آقایمان امام سید علی، پشت همه ی این مشکلات را به خاک مالیدیم.
فتنه رفیق کهنه ی این سرزمین هر روز به شکلی نو ظاحر میشود ولی دشمن کور خوانده که خیال کرده مملکت امام زمان و فرزند زهرا به این راحتی نابود می شود.
آهن آب دیده را زنگ عوض نمی کند                                        چهره ی انقلاب را فتنه عوض نمی کند
بگوی با منافقان به کوری دو چشمشان                                       پیرو خط رهبری رنگ عوض نمی کند